Izba

Umieszczenie małoletnich dzieci w pieczy zastępczej na okres prawie 10 lat oraz ograniczenie rodziców w kontaktach z dziećmi

Art. 8 EKPCz

„1. Każdy ma prawo do poszanowania swojego życia prywatnego i rodzinnego, swojego mieszkania i swojej korespondencji.
2. Niedopuszczalna jest ingerencja władzy publicznej w korzystanie z tego prawa z wyjątkiem przypadków przewidzianych przez ustawę i koniecznych w demokratycznym społeczeństwie z uwagi na bezpieczeństwo państwowe, bezpieczeństwo publiczne lub dobrobyt gospodarczy kraju, ochronę porządku i zapobieganie przestępstwom, ochronę zdrowia i moralności lub ochronę praw i wolności osób”

Skarżąca miała dwoje dzieci z małżeństwa z S. M. Mąż skarżącej oraz jej matka byli zaniepokojeni zachowaniem skarżącej, u której podejrzewali bulimię. Matka przejawiała budzące wątpliwości zachowania względem swoich dzieci. S. M. oraz matka skarżącej poinformowali o tej sytuacji władze publiczne. W celu ochrony dzieci Prokuratura skierowała do sądu opiekuńczego („youth court„) wniosek o zastosowanie środków pieczy zastępczej na czas wyjaśnienia sprawy. Decyzją z 7 listopada 2005 r. dzieci skarżącej zostały umieszczone w pieczy zastępczej z uwagi na zagrażające dzieciom zachowanie skarżącej. Rozpoczął się tym samym okres, w którym dzieci przebywały zmiennie w pieczy zastępczej instytucjonalnej oraz pod opieka babki. Pomimo przedłużającego się postępowania organy sięgały po opinie biegłych, którzy podtrzymywali swoje twierdzenia o słabej kondycji psychicznej matki. Próby skarżącej, mające na celu połączenie jej z dziećmi, okazywały sie bezskuteczne, nawet w sytuacji, gdy do postępowania wprowadzono opinię innego biegłego, który wskazał, że takie zachowanie organów oraz charakter postępowania wpływają destrukcyjnie na więź rodziców oraz dzieci. W trakcie postępowania ograniczeniu podlegały również formy kontaktowania się matki z dziećmi, ponadto rodzina zastępcza rezydowała w odległości przeszło 100 km od miejsca zamieszkania skarżącej, co uniemożliwiało jej spotykanie się z dziećmi. We wszczynanych przez matkę postępowaniach, mających na celu przywrócenie skarżącej pełni kontaktów z dziećmi, małoletnim odmawiano nawet składania zeznań.

• Umieszczenie dziecka w pieczy zastępczej powinno być środkiem tymczasowym i trwać nie dłużej niż wymagają tego okoliczności.

• Celem pieczy zastępczej jest ponowne połączenie dziecka z rodzicami i to powinno przesądzać o charakterze środków stosowanych w ramach pieczy zastępczej.

• Dobór środków stosowanych w ramach pieczy zastępczej powinien być dokonywany zgodnie z najlepszym interesem dziecka.

• Od samego początku trwania pieczy zastępczej na uprawnionych organach spoczywa obowiązek podejmowania możliwych i odpowiednich środków mających na celu reunifikację dziecka i rodziców.

• Proces stosowania środków w ramach pieczy zastępczej powinien być sprawiedliwy i mieć na względzie należyte poszanowanie wartości chronionych art. 8 EKPCz.

• Właściwe poszanowanie życia rodzinnego wymaga, aby przyszłe relacje rodziców z dzieckiem ustalane były na podstawie całokształtu okoliczności, a nie jedynie determinowane były przez upływ czasu.

• W sprawach dotyczących relacji rodzica z dzieckiem organy powinny postępować sprawnie przy zachowaniu należytej staranności tak, by upływ czasu nie wpłynął destrukcyjnie na przedmiot sprawy.

piecza zastępcza; należyta staranność; władza rodzicielska;
R.V. and Others v. Italy; R. V. I inni przeciwko Włochom

http://hudoc.echr.coe.int/eng?i=001-194444