TRYBUNAŁ SPRAWIEDLIWOŚCI UNII EUROPEJSKIEJ

BY
C-637/19

WYROK TSUE
z dnia 28-10-2020 r.
EU:C:2020:863
przedmiot:

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym na podstawie art. 267 TFUE, dotyczy wykładni art. 3 ust. 1 oraz art. 4 ust. 1 dyrektywy 2001/29/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 maja 2001 r. w sprawie harmonizacji niektórych aspektów praw autorskich i pokrewnych w społeczeństwie informacyjnym (dalej: „dyrektywa 2001/29”), złożony przez Svea hovrätt – Patent- och marknadsöverdomstolen (sąd apelacyjny z siedzibą w Sztokholmie, działający jako sąd apelacyjny ds. własności intelektualnej i gospodarczych, Szwecja)

rostrzygnięcie:

Czy art. 3 ust. 1 dyrektywy 2001/29 należy interpretować w ten sposób, że pojęcie „publicznego udostępniania”, o którym mowa w tym przepisie, obejmuje przekazanie sądowi drogą elektroniczną chronionego utworu w charakterze dowodu w ramach toczącego się między jednostkami postępowania sądowego?

Artykuł 3 ust. 1 dyrektywy 2001/29/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 maja 2001 r. w sprawie harmonizacji niektórych aspektów praw autorskich i pokrewnych w społeczeństwie informacyjnym należy interpretować w ten sposób, że pojęcie „publicznego udostępniania”, o którym mowa w tym przepisie, nie obejmuje przekazania sądowi drogą elektroniczną chronionego utworu w charakterze dowodu w ramach toczącego się między jednostkami postępowania sądowego.

stan faktyczny:

Strony w postępowaniu głównym są dwiema osobami fizycznymi, z których każda prowadzi witrynę internetową. Pozwany przekazał sądowi jako dowód kopię fotografii strony tekstu, która pochodziła z witryny internetowej powoda. Powód zaś, który twierdzi, że posiada prawa autorskie do tej fotografii, zażądał zasądzenia od pozwanego wypłaty odszkodowania za naruszenie praw autorskich.

 

Sąd pytający wskazał, że aby mógł rozstrzygnąć o żądaniu powoda, konieczne jest uprzednie rozstrzygnięcie kwestii, czy przekazanie kopii fotografii sądowi w ramach czynności procesowej może stanowić niedozwolone udostępnienie utworu w rozumieniu prawa autorskiego jako publiczne rozpowszechnianie lub publiczne udostępnianie. W konsekwencji, z pytaniem dotyczącym tej kwestii sąd postanowił zwrócić się z pytaniem prejudycjalnym do Trybunału.

główne tezy:
  • Pojęcie „publicznego udostępniania” łączy w sobie spełnienie dwóch kumulatywnych przesłanek, a mianowicie zaistnienia czynności udostępnienia utworu i udostępnienia tego utworu publiczności. (nb. 22)
  • Wszelkie działanie, poprzez które użytkownik, z pełną świadomością skutków swojego zachowania, udziela dostępu do utworów chronionych, może stanowić czynność udostępniania w rozumieniu art. 3 ust. 1 dyrektywy 2001/29. (nb. 23)
  • Pojęcie „publiczności” odnosi się do nieokreślonej liczby potencjalnych odbiorców i zakłada ponadto dość znaczną liczbę osób. Chodzi zatem o udostępnianie utworu w jakikolwiek właściwy sposób „ogółowi ludności”, nie zaś poszczególnym osobom należącym do prywatnej grupy. (nb. 26-27)
  • Udostępnianie polegające na przekazaniu utworu sądowi jako dowodu dotyczy jasno określonej i zamkniętej grupy osób, którym powierzono wykonywanie w sądzie zadań z zakresu usług publicznych, a nie nieokreślonej liczby potencjalnych odbiorców. Wobec tego takie udostępnianie nie może zostać uznane za „publiczne udostępnianie” w rozumieniu art. 3 ust. 1 dyrektywy 2001/29. (nb. 28-29)
  • Ani z art. 17 ust. 2 KPP, ani z odnoszącego się do niego orzecznictwa nie wynika w żaden sposób, by ustanowione w tym przepisie prawo własności intelektualnej było nienaruszalne i by w konsekwencji musiało zostać objęte bezwzględną ochroną, ponieważ należy dokonać wyważenia tego prawa z innymi prawami podstawowymi. Prawo do skutecznego środka prawnego byłoby zaś poważnie zagrożone, gdyby podmiot prawa był w stanie sprzeciwić się przekazaniu dowodów danemu sądowi tylko z tego powodu, że dowody te zawierają przedmiot objęty ochroną prawa autorskiego. (nb. 32-33)
opinia rzecznika generalnego:
powiązane sprawy:

  • Wyrok z dnia 31 maja 2016 r., Reha Training, C‑117/15, EU:C:2016:379
  • Wyrok z dnia 19 grudnia 2019 r., Nederlands Uitgeversverbond i Groep Algemene Uitgevers, C‑263/18, EU:C:2019:1111
  • Wyrok z dnia 14 czerwca 2017 r., Stichting Brein, C‑610/15, EU:C:2017:456
  • Wyrok z dnia 15 marca 2012 r., SCF, C‑135/10, EU:C:2012:140
  • Wyrok z dnia 29 listopada 2017 r., VCAST, C‑265/16, EU:C:2017:913
  • Wyrok z dnia 19 listopada 2015 r., SBS Belgium, C‑325/14, EU:C:2015:764
  • wyrok z dnia 29 lipca 2019 r., Pelham i in., C‑476/17, EU:C:2019:624

akty prawne:

Dyrektywa 2001/29/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 maja 2001 r. w sprawie harmonizacji niektórych aspektów praw autorskich i pokrewnych w społeczeństwie informacyjnym (Dz.U. 2001, L 167, s. 10)

https://eur-lex.europa.eu/dyrektywa 2001/29…

Motywy 3, 9, 10, 31

Art. 3

Art. 4

Art. 9

słowa kluczowe:

pytanie prejudycjalne; prawo autorskie i prawa pokrewne; dyrektywa 2001/29/WE; utwór jako dowód a jego udostępnianie; pojęcie „publicznego udostępniania”; społeczeństwo informacyjne; utwory chronione

autor omówienia:

Marianna-Elizabet Iaroslavska