TRYBUNAŁ SPRAWIEDLIWOŚCI UNII EUROPEJSKIEJ

Coty Germany GmbH przeciwko Amazon
C-567/18

WYROK TSUE
z dnia 02-04-2020 r.
EU:C:2020:267
przedmiot:

Pytanie prejudycjalne złożone przez Bundesgerichtshof (federalny trybunał sprawiedliwości, Niemcy) w ramach sporu między Coty Germany GmbH (dalej: „Coty) a: Amazon Services Europe Sàrl, Amazon Europe Core Sàrl, Amazon FC Graben GmbH, Amazon EU Sàrl (dalej łącznie: „Amazon”), w sprawie dotyczącej przedmiotu sprzedaży na platformie handlowej witryny internetowej www.amazon.de przez sprzedawcę trzeciego – bez zgody Coty – flakonów perfum, dla których prawa wynikające ze znaku towarowego nie zostały wyczerpane.

rostrzygnięcie:

Czy art. 9 ust. 2 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009 oraz art. 9 ust. 3 lit. b) rozporządzenia 2017/1001 należy interpretować w ten sposób, że podmiot, który składuje dla osoby trzeciej towary naruszające prawo do znaku towarowego, nie wiedząc o tym naruszeniu, należy uznać za podmiot magazynujący te towary w celu ich oferowania lub wprowadzania do obrotu w rozumieniu tych przepisów, jeżeli podmiot ten nie realizuje tych celów osobiście?

Artykuł 9 ust. 2 lit. b) rozporządzenia Rady (WE) nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie znaku towarowego [Unii Europejskiej] oraz art. 9 ust. 3 lit. b) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001 z dnia 14 czerwca 2017 r. w sprawie znaku towarowego Unii Europejskiej należy interpretować w ten sposób, że podmiot, który składuje dla osoby trzeciej towary naruszające prawo do znaku towarowego, nie wiedząc o tym naruszeniu, należy uznać za podmiot, który nie magazynuje tych towarów w celu ich oferowania lub wprowadzania do obrotu w rozumieniu tych przepisów, jeżeli podmiot ten nie realizuje tych celów osobiście.

stan faktyczny:

Spółka Coty jest dystrybutorem perfum i posiada licencję na unijny znak towarowy DAVIDOFF, chroniony dla następujących towarów: „środki perfumeryjne, olejki eteryczne i kosmetyki”. W dniu 8 maja 2014 r. zatrudniony przez Coty „tajemniczy klient” zakupił przez stronę internetową www.amazon.de flakon perfum „Davidoff Hot Water EdT 60 ml” oferowany do sprzedaży przez sprzedawcę zewnętrznego i wysłany przez koncern Amazon. Następnie Coty wezwała sprzedawcę zewnętrznego do zaprzestania naruszeń praw wynikających ze znaku towarowego. Coty wskazała, że prawa wynikające ze spornego znaku towarowego nie uległy wyczerpaniu w odniesieniu do towarów powierzonych Amazonowi, a towary nie zostały wprowadzone do obrotu w Unii pod znakiem towarowym przez Coty lub za zgodą Coty.

W dalszej kolejności Coty wezwała Amazon do wydania wszystkich flakonów perfum opatrzonych spornym znakiem towarowym. W konsekwencji Amazon wysłał do Coty przesyłkę zawierającą 30 flakonów perfum, z czego 11 przesłanych sztuk pochodziło z zapasów innego sprzedawcy zewnętrznego. Coty zażądała od Amazon podania nazwiska i adresu tego sprzedawcy, a Amazon odpowiedział, że nie jest w stanie nadać temu żądaniu dalszego biegu.

Uznając, że zachowanie Amazon narusza prawo do spornego znaku towarowego, Coty pozwała Amazon, żądając, aby spółce nakazano zaniechania magazynowania i wysyłki w Niemczech, w obrocie handlowym, perfum opatrzonych znakiem towarowym Davidoff Hot Water, jeżeli towary te nie zostały wprowadzone do obrotu w Unii za zgodą Coty.

Coty przegrała sprawę w postępowaniu krajowym przed sądem I i II instancji. Sądy wskazywały, że Amazon nie magazynował ani nie wysyłał towarów objętych znakiem towarowych, a jedynie przechowywał te towary na rachunek sprzedawców zewnętrznych.

Coty wniosła od wyroku skargę rewizyjną, a Sąd rozpatrujący ją uznawszy stwierdził, że rozstrzygnięcie skargi zależy od wykładni rozporządzenia nr 207/2009 oraz rozporządzenia (UE) 2017/1001 i zwrócił się do Trybunału z przytoczonym pytaniem prejudycjalnym.

główne tezy:
  1. Pytania prejudycjalne korzystają z domniemania posiadania znaczenia dla sprawy. Trybunał powinien co do zasady ograniczyć swoje badanie prawa unijnego do tych elementów oceny, które sąd pytający postanowił mu przedstawić, a zatem kierować się sytuacją, którą sąd ten uważa za wykazaną (nb 21-24).
  2. Unijny znak towarowy przyznaje właścicielowi między innymi wyłączne prawo do uniemożliwienia wszelkim osobom trzecim używania w obrocie handlowym oznaczenia identycznego z tym znakiem towarowym w odniesieniu do towarów lub usług, które są identyczne z tymi, dla których ten znak towarowy został zarejestrowany. Prawo unijne określa w sposób niewyczerpujący rodzaje używania, których właściciel znaku towarowego może zakazać (m.in. oferowanie towarów, wprowadzanie ich do obrotu lub ich magazynowanie w tym celu) (nb 30- 33).
  3. Amazon jedynie składował towary, nie oferując ich osobiście do sprzedaży ani nie wprowadzając do obrotu. Powstaje pytanie, czy tego rodzaju czynność „składowania” można uznać za „używanie” znaku towarowego w rozumieniu arozporządzenia nr 207/2009 i rozporządzenia 2017/1001, skoro nie istnieje definicja legalna tego pojęcia (nb 34-37).
  4. Używanie przez osobę trzecią oznaczenia identycznego ze znakiem towarowym lub doń podobnego wymaga co najmniej, by oznaczenie to było wykorzystywane przez tę osobę w ramach jej własnej komunikacji handlowej. Dany podmiot może zatem umożliwić swoim klientom używanie oznaczeń identycznych ze znakami towarowymi lub do nich podobnymi, nie używając tych oznaczeń osobiście (nb 39).
  5. Przy sprzedaży internetowej używanie oznaczeń identycznych ze znakami towarowymi lub do nich podobnych w ofertach sprzedaży wyświetlanych w serwisie rynku elektronicznego online jest dokonywane przez klientów-sprzedawców operatora tego rynku, a nie przez samego operatora – administratora strony internetowej (nb 40).
  6. Fakt stworzenia technicznych warunków niezbędnych do używania oznaczenia i pobierania za tę usługę wynagrodzenia nie oznacza, że podmiot świadczący taką usługę sam używa wspomnianego oznaczenia (nb 42-43).
  7. Aby składowanie towarów opatrzonych oznaczeniami identycznymi ze znakami towarowymi lub do nich podobnymi mogło zostać zakwalifikowane jako „używanie” tych oznaczeń, konieczne jest, żeby podmiot gospodarczy dokonujący tego składowania sam dążył do realizacji celu, o którym mowa w tym przepisie, tj. do oferowania towarów lub ich wprowadzaniu do obrotu (nb 44 – 47).
  8. Istnieje możliwość uznania, że Amazon dokonuje osobiście używania oznaczenia jedynie w odniesieniu do flakonów perfum, które Amazon magazynowałby na własny rachunek lub które, w braku możliwości zidentyfikowania sprzedawców zewnętrznych, byłyby oferowane do sprzedaży przez Amazon osobiście (nb 48).
powiązane sprawy:

Wyrok z dnia 23 marca 2010 r., Google France i Google, od C‑236/08 do C‑238/08, EU:C:2010:159;

Wyrok z dnia 3 marca 2016 r., Daimler, C‑179/15, EU:C:2016:134;

Wyrok z dnia 25 lipca 2018 r., Mitsubishi Shoji Kaisha i Mitsubishi Caterpillar Forklift Europe, C‑129/17, EU:C:2018:594;

Wyrok z dnia 12 lipca 2011 r., L’Oréal i in., C‑324/09, EU:C:2011:474;

Wyrok z dnia 15 grudnia 2011 r., Frisdranken Industrie Winters, C‑119/10, EU:C:2011:837;

Wyrok z dnia 16 lipca 2015 r., TOP Logistics i in., C‑379/14, EU:C:2015:497, pkt 42, 45

akty prawne:

art. 9 ust. 2 lit. b) rozporządzenia Rady (WE) nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie znaku towarowego [Unii Europejskiej] (Dz.U. 2009, L 78)

https://eur-lex.europa.eu/legal-content/PL/TXT/?uri=CELEX%3A32009R0207

 

art. 9 ust. 3 lit. b) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001 z dnia 14 czerwca 2017 r. w sprawie znaku towarowego Unii Europejskiej (Dz.U. 2017, L 154)

https://eur-lex.europa.eu/legal-content/PL/TXT/?uri=CELEX%3A32017R1001

słowa kluczowe:

Niemcy; pytanie prejudycjalne; znak towarowy; C‑567/18; Amazon; Coty; abuzywność; wprowadzanie towaru do obrotu; sprzedaż internetowa; prawa wynikające ze znaku towarowego; rozporządzenie nr 207/2009; rozporządzenie 2017/1001

autor omówienia:

Monika Świderska