TRYBUNAŁ SPRAWIEDLIWOŚCI UNII EUROPEJSKIEJ

Crown Van Gelder
C-360/19

WYROK TSUE
z dnia 08-10-2020 r.
EU:C:2020:805
przedmiot:

Wniosek o wydanie, na podstawie art. 267 TFUE, orzeczenia w trybie prejudycjalnym dotyczy wykładni art. 37 ust. 11 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/72/WE z dnia 13 lipca 2009 r. dotyczącej wspólnych zasad rynku wewnętrznego energii elektrycznej i uchylającej dyrektywę 2003/54/WE (dalej: „dyrektywa 2009/72”), złożony przez College van Beroep voor het bedrijfsleven (sąd apelacyjny ds. postępowania administracyjnego w sprawach gospodarczych, Niderlandy)

rostrzygnięcie:

Czy art. 37 ust. 11 dyrektywy 2009/72 należy interpretować w ten sposób, że organ regulacyjny może odrzucić skargę wniesioną przez odbiorcę końcowego na operatora systemu przesyłowego po wystąpieniu awarii zasilania w tym systemie przesyłowym na tej podstawie, że instalacja tego odbiorcy końcowego jest przyłączona nie bezpośrednio do wspomnianego systemu przesyłowego, lecz jedynie do systemu dystrybucyjnego zasilanego przez ten system?

Artykuł 37 ust. 11 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/72/WE z dnia 13 lipca 2009 r. dotyczącej wspólnych zasad rynku wewnętrznego energii elektrycznej i uchylającej dyrektywę 2003/54/WE należy interpretować w ten sposób, że organ regulacyjny nie może odrzucić skargi wniesionej przez odbiorcę końcowego na operatora systemu przesyłowego po wystąpieniu awarii zasilania w tym systemie na tej podstawie, że instalacja tego odbiorcy końcowego jest przyłączona nie bezpośrednio do wspomnianego systemu przesyłowego, lecz jedynie do systemu dystrybucyjnego zasilanego przez system przesyłowy.

stan faktyczny:

W wyniku awarii stacji wysokiego napięcia w Diemen (Niderlandy), przerwany został przesył energii elektrycznej do fabryki Crown Van Gelder, której system dystrybucyjny zasilany jest przez system zarządzany przez TenneT TSO.

 

Crown Van Gelder wniósł skargę, domagając się stwierdzenia, że TenneT TSO nie podjęło wszystkich uzasadnionych działań będących w jego mocy, aby zapobiec przerwom w usłudze przesyłu energii elektrycznej. Skarga ta została uznana za niedopuszczalną, ze względu na to, że Crown Van Gelder nie miał bezpośredniego stosunku umownego z TenneT TSO.

 

Następnie Crown Van Gelder wniósł skargę na wspomnianą wyżej decyzję do sądu pytającego, który w ramach toczącego się przed nim postępowania powziął wątpliwości odnośnie do wykładni pojęcia „każdej strony wnoszącej skargę” w rozumieniu art. 37 ust. 11 dyrektywy 2009/72. Wątpliwości te poskutkowały skierowaniem pytania do Trybunału.

główne tezy:
  • Treść przepisu prawa Unii, który nie zawiera wyraźnego odesłania do prawa państw członkowskich do celów ustalenia jego znaczenia i zakresu, powinna zwykle w całej Unii być przedmiotem autonomicznej i jednolitej wykładni, którą należy ustalić z uwzględnieniem nie tylko jego brzmienia, ale również kontekstu tego przepisu oraz celu danego uregulowania. (nb. 21)
  • Z brzmienia art. 37 ust. 11 dyrektywy 2009/72 nie wynika, że kompetencja organu regulacyjnego oparta na tym przepisie jest uzależniona od istnienia bezpośredniej relacji pomiędzy zgłaszającym skargę a operatorem systemu, którego skarga ta dotyczy. (nb. 23)
  • Wykładnia pojęcia „strony zgłaszającej skargę”, z której wynikałby warunek bezpośredniej relacji pomiędzy zgłaszającym skargę a operatorem systemu, ograniczałaby zakres tego pojęcia, natomiast użycie terminu „każda” w odniesieniu do „stron”, wskazuje – przeciwnie – że pojęcie to musi być rozumiane szeroko. Ponadto, termin „strona” niekoniecznie oznacza stronę umowy, lecz może również być rozumiany w „sensie »proceduralnym«” tego terminu, jako odnoszący się do podmiotów, które mają interes w skierowaniu skargi do organu regulacyjnego. Ponadto w niektórych wersjach językowych tego przepisu używane są inne określenia niż „strona”. (nb. 24)
  • Ograniczenie prawa do skierowania skargi do organu regulacyjnego zgodnie z art. 37 ust. 11 dyrektywy 2009/72 jedynie do odbiorców końcowych mających bezpośredni związek z operatorem danego systemu jest niezgodne z celami przypomnianymi dyrektywy 2009/72, ponieważ ogranicza dostęp konsumentów do mechanizmu rozstrzygania sporów, a w konsekwencji możliwość wykonywania przez ten organ powierzonych mu zadań, między innymi zadania polegającego na zapewnieniu przestrzegania przez operatorów systemów przesyłowych obowiązków ciążących na nich na mocy tej dyrektywy. (nb. 30-32)
  • Po otrzymaniu skargi od odbiorcy końcowego dotyczącej nieprzestrzegania obowiązków nałożonych na operatorów systemów przesyłowych przez dyrektywę 2009/72 organ regulacyjny nie jest uprawniony do odrzucenia tej skargi na tej podstawie, że instalacja tego odbiorcy końcowego jest przyłączona nie bezpośrednio do systemu przesyłowego, lecz jedynie do systemu dystrybucyjnego zasilanego przez system przesyłowy. (nb. 35)
opinia rzecznika generalnego:

Giovanniego Pitruzzelli

http://curia.europa.eu/orzg_C-360/19…

powiązane sprawy:

  • Wyrok z dnia 19 grudnia 2019 r., GRDF, C‑236/18, EU:C:2019:1120
  • Wyrok z dnia 23 stycznia 2020 r., Energiavirasto, C‑578/18, EU:C:2020:35

akty prawne:

Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/72/WE z dnia 13 lipca 2009 r. dotycząca wspólnych zasad rynku wewnętrznego energii elektrycznej (Dz.U. 2009, L 211, s. 55)

https://eur-lex.europa.eu/dyrektywa 2009/72…

Motyw 37, 42, 51, 54

Art. 1

Art. 2

Art. 3 ust. 7

Art. 12

Art. 32 ust. 2

Art. 36

Art. 37

słowa kluczowe:

rynek wewnętrzny energii elektrycznej; Dyrektywa 2009/72/WE; organ regulacyjny; „strona zgłaszająca skargę”; odbiorca końcowy; awaria systemu; brak powiązania pomiędzy odbiorcą a operatorem; dopuszczalność skargi; pytanie prejudycjalne

autor omówienia:

Marianna-Elizabet Iaroslavska