Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym dotyczący wykładni art. 51 ust. 1 lit. a) rozporządzenia Rady (WE) nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie znaku towarowego Unii Europejskiej (dalej: „rozporządzenie nr 207/2009”) oraz art. 58 ust. 1 lit. a) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001 z dnia 14 czerwca 2017 r. w sprawie znaku towarowego Unii Europejskiej (dalej: „rozporządzenie 2017/1001”), złożony przez Bundesgerichtshof (Federalny Trybunał Sprawiedliwości, Niemcy)

Czy w przypadku roszczenia wzajemnego o stwierdzenie wygaśnięcia prawa do znaku, takiego jak roszczenie przewidziane w art. 51 ust. 1 lit. a) rozporządzenia nr 207/2009 i w art. 58 ust. 1 lit. a) rozporządzenia 2017/1001, data, którą należy uwzględnić w celu ustalenia, czy upłynął nieprzerwany okres pięciu lat wskazany w tych przepisach, jest przewidziana w owych rozporządzeniach, a jeśli tak, to jaka jest ta data?

Artykuł 51 ust. 1 lit. a) rozporządzenia Rady (WE) nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie znaku towarowego Unii Europejskiej należy interpretować w ten sposób, że w przypadku roszczenia wzajemnego o stwierdzenie wygaśnięcia praw związanych z unijnym znakiem towarowym datą, którą należy uwzględnić w celu ustalenia, czy upłynął nieprzerwany okres pięciu lat przewidziany w tym przepisie, jest data zgłoszenia tego roszczenia.

Spółka Husqvarna produkuje sprzęt i urządzenia do pielęgnacji ogrodów i krajobrazu. Jest właścicielem trójwymiarowego unijnego znaku towarowego, zarejestrowanego w dniu 26 stycznia 2000 r. pod numerem 456244 dla produktu „zraszacz do nawadniania”. Lidl oferował w sprzedaży od lipca 2014 r. do stycznia 2015 r. zestaw spiralnych węży ogrodowych, składający się z węża spiralnego, zraszacza do nawadniania i tulei złącza służącej do podłączenia węża. Uznając, że produkt sprzedawany przez Lidla stanowił naruszenie jej znaku towarowego, Husqvarna wniosła przeciwko Lidlowi do Landgericht Düsseldorf (sądu krajowego w Düsseldorfie, Niemcy) powództwo o stwierdzenie naruszenia, żądając w szczególności zaniechania naruszenia i zasądzenia odszkodowania. Lidl wniósł, w ramach powództwa wzajemnego, o stwierdzenie wygaśnięcia praw Husqvarny związanych ze znakiem towarowym rozpatrywanym w postępowaniu głównym w związku z nieużywaniem tego znaku. Landgericht Düsseldorf uwzględnił żądania Husqvarny, i oddalił powództwo wzajemne wniesione przez Lidla.

Lidl wniósł apelację od wyroku tego sądu do Oberlandesgericht Düsseldorf (wyższego sądu krajowego w Düsseldorfie, Niemcy), który uchylił wspomniany wyrok i stwierdził wygaśnięcie praw Husqvarny związanych ze znakiem towarowym rozpatrywanym w postępowaniu głównym ze skutkiem od dnia 31 maja 2017 r. W tym celu Oberlandesgericht Düsseldorf uznał, że datą właściwą do obliczenia nieprzerwanego okresu nieużywania nie była data, w której Lidl wytoczył powództwo wzajemne, to znaczy wrzesień 2015 r., lecz data ostatniej rozprawy przed nim, która odbyła się w dniu 24 października 2017 r. Sąd ten stwierdził, że od maja 2012 r. przestano sprzedawać towary chronione rozpatrywanym w postępowaniu głównym znakiem towarowym, z czego należy wywnioskować, że w dniu wniesienia powództwa wzajemnego o stwierdzenie wygaśnięcia praw nieprzerwany okres pięciu lat przewidziany w art. 51 ust. 1 lit. a) rozporządzenia nr 207/2009 jeszcze nie upłynął, podczas gdy okres ten upłynął w dniu ostatniego posiedzenia.

Husqvarna wniosła skargę rewizyjną do sądu pytającego – Bundesgerichtshof. Wobec wątpliwości co do zastosowania przepisów rozporządzenia nr 207/2009 i rozporządzenia 2017/1001 sąd ten zwrócił się do Trybunału z pytaniem prejudycjalnym.

• Rozporządzenie nr 207/2009 nie wskazuje wyraźnie daty właściwej dla obliczenia nieprzerwanego okresu pięciu lat, o którym mowa w art. 51 ust. 1 lit. a). Z przepisów tego rozporządzenia regulujących obowiązujący system wynika jednak, że datą, w której należy ustalić, czy upłynął nieprzerwany okres pięciu lat nieużywania, jest data zgłoszenia odnośnego żądania. (nb. 36-37)
• Z art. 55 ust. 1 rozporządzenia nr 207/2009 wynika, że wykładnia tego rozporządzenia, zgodnie z którą w przypadku roszczenia wzajemnego o stwierdzenie wygaśnięcia prawa do znaku oceny nieprzerwanego okresu pięciu lat nieużywania, o którym mowa w art. 51 ust. 1 lit.a) wspomnianego rozporządzenia, należy dokonać według daty ostatniej rozprawy, byłaby sprzeczna ze skutkami wygaśnięcia przewidzianymi w tym rozporządzeniu. (nb. 39)
• O ile art. 55 ust. 1 rozporządzenia nr 207/2009 przewiduje, że w drodze wyjątku skutki wygaśnięcia można ustalić na dzień wcześniejszy niż dzień zgłoszenia roszczenia wzajemnego, o tyle nie daje on takiej możliwości w odniesieniu do daty późniejszej niż data zgłoszenia tego roszczenia wzajemnego. (nb. 41)
• Uznanie zasadności roszczenia wzajemnego od daty późniejszej niż data jego zgłoszenia nie ma wpływu na fakt, że uważa się, iż od daty tego zgłoszenia unijny znak towarowy nie wywiera skutków przewidzianych w rozporządzeniach dotyczących unijnego znaku towarowego. (nb. 42)
• Ze skutków wygaśnięcia przewidzianych w art. 55 ust. 1 rozporządzenia nr 207/2009 wynika, że to w dniu zgłoszenia roszczenia wzajemnego należy zbadać, czy upłynął nieprzerwany okres pięciu lat nieużywania znaku towarowego, który stanowi jedną z okoliczności pozwalających na stwierdzenie wygaśnięcia prawa do znaku, przewidzianych w art. 51 ust. 1 tego rozporządzenia. Roszczenie może zostać uwzględnione tylko wtedy, gdy w takiej dacie stwierdzono tę okoliczność. (nb. 44)

brak

Rozporządzenie Rady (WE) nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie [znaku towarowego Unii Europejskiej] (Dz.U. 2009, L 78, s. 1)

https://eur-lex.europa.eu/rozporządzenie nr 207/2009…

Art. 1 ust. 2

Art. 14 ust. 3

Art. 51 ust. 1

Art. 55 ust. 1

Art. 101

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001 z dnia 14 czerwca 2017 r. w sprawie znaku towarowego Unii Europejskiej (Dz.U. 2017, L 154, s. 1)

https://eur-lex.europa.eu/rozporządzenie 2017/1001…

Art. 17 ust. 3

Art. 58 ust. 1

Art. 129

Artykuły 211 i 212 tego rozporządzenia, zatytułowane odpowiednio „Uchylenie” i „Wejście w życie”, przewidują, że rozporządzenie nr 207/2009 traci moc oraz że rozporządzenie 2017/1001 wejdzie w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, czyli w dniu 6 lipca 2017 r., i że będzie ono stosowane od dnia 1 października 2017 r.

Prawo niemieckie:

Ustawa o ochronie znaków towarowych i innych oznaczeń z dnia 25 października 1994 r.

§ 25 ust. 2 zdanie pierwsze stanowi, że jeśli chodzi o zarzut wygaśnięcia prawa w postępowaniu pięcioletni termin używania należy obliczać, uwzględniając datę wniesienia powództwa. Jeżeli jednak okres nieużywania kończy się dopiero po wniesieniu powództwa, zgodnie z § 25 ust. 2 zdanie drugie tej ustawy przy obliczaniu należy uwzględnić datę zamknięcia rozprawy.

§ 55 ust. 3 zdanie przewiduje, że w przypadku powództwa wniesionego przez właściciela wcześniejszego zarejestrowanego znaku towarowego, w razie zarzutu podniesionego przez pozwanego, bierze się pod uwagę, jeśli chodzi o kwestię nieużywania, okres pięciu lat liczony od chwili zamknięcia rozprawy.

http://curia.europa.eu/C-607/19…