Wniosek o wydanie, na podstawie art. 267 TFUE, orzeczenia w trybie prejudycjalnym dotyczący wykładni art. 29 ust. 1 i art. 32 ust. 1 lit. e) ppkt (i) rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego wspólnotowy kodeks celny (dalej „wspólnotowy kodeks celny”) oraz art. 70 ust. 1 i art. 71 ust. 1 lit. e) ppkt (i) rozporządzenia (UE) nr 952/2013 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 9 października 2013 r. ustanawiającego unijny kodeks celny (dalej „unijny kodeks celny”), złożony przez Lietuvos vyriausiasis administracinis teismas (litewski najwyższy sąd administracyjny)

Czy art. 29 ust. 1 i art. 32 ust. 1 lit. e) ppkt (i) wspólnotowego kodeksu celnego oraz art. 70 ust. 1 i art. 71 ust. 1 lit. e) ppkt (i) unijnego kodeksu celnego należy interpretować w ten sposób, że w celu ustalenia wartości celnej przywożonych towarów do ich wartości transakcyjnej należy dodać koszty faktycznie poniesione przez producenta na transport tych towarów do miejsca ich wprowadzenia na obszar celny Unii, jeżeli zgodnie z uzgodnionymi warunkami dostawy obowiązek pokrycia tych kosztów ciążył na producencie, a wspomniane koszty są wyższe od ceny rzeczywiście zapłaconej przez importera, ale cena ta odpowiada rzeczywistej wartości towarów?

Artykuł 29 ust. 1 i art. 32 ust. 1 lit. e) ppkt (i) rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego wspólnotowy kodeks celny oraz art. 70 ust. 1 i art. 71 ust. 1 lit. e) ppkt (i) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiającego unijny kodeks celny należy interpretować w ten sposób, że do celów ustalenia wartości celnej przywożonych towarów nie należy do wartości transakcyjnej tych towarów dodawać kosztów faktycznie poniesionych przez producenta w celu przetransportowania owych towarów do miejsca ich wprowadzenia na obszar celny Unii Europejskiej, jeżeli zgodnie z uzgodnionymi warunkami dostawy obowiązek pokrycia tych kosztów ciąży na producencie, i to nawet wówczas, gdy wspomniane koszty przekraczają cenę faktycznie poniesioną przez importera, o ile cena ta odpowiada rzeczywistej wartości wspomnianych towarów, czego zweryfikowanie należy do sądu pytającego.

Importer – spółka z siedzibą na Litwie – w wyniku umowy nabył od pośrednika „Transchema” UAB i przywiózł na obszar celny Unii różne ilości technicznego kwasu siarkowego produkowanego przez Naftan JSC, spółkę z siedzibą na Białorusi (zwaną dalej „producentem”).

Dla każdej transakcji zawierana była dodatkowa umowa określającą specjalną cenę zwaną „dostawa na granicę” (DAF), zgodnie z klauzulą ustanowioną przez Międzynarodową Izbę Handlową, na mocy której wszystkie koszty transportu przywożonych towarów ponosi producent do miejsca dostawy uzgodnionego na granicy. Wartość celna towarów zadeklarowanych przez importera wskazywała kwoty faktycznie zapłacone, w takiej postaci, w jakiej znajdowały się one na fakturach wystawionych przez pośrednika.

Podczas kontroli urząd celny stwierdził, że zgłoszona w ten sposób wartość celna przywożonych towarów była niższa od kosztów rzeczywiście poniesionych przez producenta na transport tych towarów drogą kolejową do przejścia granicznego. Urząd nałożył na importera obowiązek zapłaty dodatkowych kwot, w celu dodania kosztów transportu towarów poza obszarem celnym Unii.

Po odwołaniu od decyzji do ministerstwa finansów, które utrzymało decyzję w mocy, a następnie skardze do okręgowego sądu administracyjnego, sprawa trafiła do sądu pytającego. Ten zastanawia się nad tym, czy unijne przepisy celne wymagają, aby koszty transportu zostały dodane do wartości transakcyjnej towarów, w sytuacji, w której chociaż warunki sprzedaży przewidują, że cena sprzedaży danych towarów obejmuje koszty transportu, to jednak koszty transportu poniesione przez producenta są wyższe od ceny, po jakiej producent ten sprzedaje wspomniane towary importerowi.

• Prawo Unii dotyczące obliczania wartości celnej ma na celu ustanowienie sprawiedliwego, jednolitego i neutralnego systemu, wykluczającego stosowanie arbitralnych lub fikcyjnych wartości celnych. Wartość celna powinna w konsekwencji odzwierciedlać rzeczywistą wartość ekonomiczną przywożonego towaru i w związku z tym uwzględniać wszystkie elementy tego towaru, które przedstawiają wartość ekonomiczną. (nb. 24)
• Zgodnie z art. 29 ust. 1 wspólnotowego kodeksu celnego i art. 70 ust. 1 unijnego kodeksu celnego, wartość transakcyjna przywożonych towarów stanowi „zasadniczą podstawę” dla ustalenia ich wartości celnej. Jedynie tytułem uzupełniającym do tej podstawy można dodać inne określone elementy w celu odzwierciedlenia rzeczywistej wartości ekonomicznej tych towarów na podstawie art. 32 wspólnotowego kodeksu celnego i art. 71 unijnego kodeksu celnego. O ile art. 32 ust. 1 lit. e) ppkt (i) wspólnotowego kodeksu celnego i art. 71 ust. 1 lit. e) ppkt (i) unijnego kodeksu celnego pozwalają na uzupełnienie ceny faktycznie zapłaconej poprzez włączenie do niej kosztów transportu, o tyle przepisy te wymagają, aby koszty te nie zostały już wcześniej wliczone do tej ceny, co ma miejsce w przypadku, gdy warunki sprzedaży określają cenę „dostawa na granicy”. (nb. 27-28)
• Odmienna wykładnia przepisów wspólnotowego kodeksu celnego i unijnego kodeksu celnego sprowadzałaby się do wymagania od importera dwukrotnego poniesienia kosztów transportu przywożonych towarów, a w konsekwencji do uznania, że przywóz podlegający warunkom sprzedaży przewidującym włączenie tych kosztów do ceny sprzedaży owych towarów powinien z urzędu stanowić przedmiot korekty wartości transakcyjnej. (nb. 32)
• O ile podmiot gospodarczy nie może uchylić się od zastosowania prawa Unii, powołując się na swoje zobowiązania umowne, o tyle określenie wartości celnej przywożonych towarów nie może zostać dokonane w sposób abstrakcyjny. Opiera się ono na warunkach, na jakich dana sprzedaż jest dokonywana, nawet jeżeli różnią się one od zwyczajów handlowych lub mogą być uznane za nietypowe dla rodzaju danej umowy. Nieuwzględnienie warunków sprzedaży w ramach ustalania wartości celnej tych towarów byłoby nie tylko sprzeczne z postanowieniami art. 29 ust. 1 wspólnotowego kodeksu celnego i art. 70 ust. 1 unijnego kodeksu celnego, ale także prowadziłoby do rezultatu, który nie pozwalałby na odzwierciedlenie rzeczywistej wartości ekonomicznej tych towarów. (nb. 35)

brak

Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiające wspólnotowy kodeks celny (Dz.U. 1992, L 302, s. 1)

https://eur-lex.europa.eu/rozporządzenie nr 2913/92…

Art. 29

1. Wartością celną przywożonych towarów jest wartość transakcyjna, to znaczy cena faktycznie zapłacona lub należna za towary, wtedy gdy zostały one sprzedane w celu wywozu na obszar celny Wspólnoty, ustalana, o ile jest to konieczne, na podstawie art. 32 i 33, pod warunkiem że

(…)

b) sprzedaż lub cena nie są uzależnione od warunków lub świadczeń, których wartość, w odniesieniu do towarów, dla których ustalana jest wartość celna, nie może zostać ustalona;

(…).

3. a) Ceną faktycznie zapłaconą lub należną jest całkowita kwota płatności dokonana lub mająca zostać dokonana przez kupującego wobec lub na korzyść sprzedającego za przywożone towary i obejmująca wszystkie płatności dokonane lub mające być dokonane jako warunek sprzedaży przywożonych towarów przez kupującego sprzedającemu lub przez kupującego osobie trzeciej celem spełnienia zobowiązań sprzedającego. Płatność niekoniecznie musi zostać dokonana w formie przelewu pieniężnego. Płatność może być dokonana za pomocą akredytyw lub zbywalnych instrumentów płatniczych i może zostać dokonana bezpośrednio lub pośrednio.

Art. 32

1. W celu ustalenia wartości celnej z zastosowaniem art. 29 do ceny faktycznie zapłaconej lub należnej za przywożone towary dodaje się:

(…)

e) koszty transportu i ubezpieczenia przywiezionych towarów

(…)

do miejsca ich wprowadzenia na obszar celny Wspólnoty.

2. Każdy element dodany do ceny faktycznie zapłaconej lub należnej jest doliczany, z zastosowaniem niniejszego artykułu, jedynie na podstawie obiektywnych i wymiernych danych.

3. Przy ustalaniu wartości celnej do ceny faktycznie zapłaconej lub należnej nie dodaje się żadnych elementów, z wyjątkiem określonych w niniejszym artykule.

Rozporządzenie (UE) nr 952/2013 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 9 października 2013 r. ustanawiające unijny kodeks celny (Dz.U. 2013, L 269, s. 1)

https://eur-lex.europa.eu/rozporządzenie nr 952/2013…

Art. 70 Metoda ustalania wartości celnej na podstawie wartości transakcyjnej

1. Zasadniczą podstawą wartości celnej towarów jest wartość transakcyjna, tj. cena faktycznie zapłacona lub należna za towary, gdy zostały one sprzedane w celu wywozu na obszar celny Unii, w razie potrzeby skorygowana.

2. Cena faktycznie zapłacona lub należna to całkowita płatność, która została lub ma zostać dokonana przez kupującego sprzedającemu lub przez kupującego stronie trzeciej na korzyść sprzedającego za przywożone towary i obejmująca wszystkie płatności, które zostały lub mają zostać dokonane jako warunek sprzedaży przywożonych towarów.

3. Wartość transakcyjna stosowana jest pod warunkiem spełnienia wszystkich następujących warunków:

(…)

b) sprzedaż lub cena nie są uzależnione od warunków lub świadczeń, których wartość – w odniesieniu do towarów, których wartość celna jest ustalana – jest niemożliwa do ustalenia;

(…).

Art. 71. Elementy wartości transakcyjnej

1. Przy ustalaniu wartości celnej zgodnie z art. 70 do ceny faktycznie zapłaconej lub należnej za przywożone towary dodaje się:

(…)

e) następujące koszty, aż do miejsca wprowadzenia towarów na obszar celny Unii:

(i) koszty transportu i ubezpieczenia przywożonych towarów;

(…).

2. Doliczeń do ceny faktycznie zapłaconej lub należnej na podstawie ust. 1 dokonuje się tylko w oparciu o obiektywne i wymierne dane.

3. Przy ustalaniu wartości celnej do ceny faktycznie zapłaconej lub należnej nie dodaje się żadnych elementów, z wyjątkiem określonych w niniejszym artykule.

Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2015/2447 z dnia 24 listopada 2015 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania niektórych przepisów rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 (Dz.U. 1993, L 253, s. 1)

https://eur-lex.europa.eu/rozporządzenie wykonawcze…

Art. 138. ust. 3

Jeżeli transport dokonany został bezpłatnie lub na koszt kupującego, to koszty transportu wliczane do wartości celnej towarów są obliczane według taryfy stawek frachtowych zwyczajowo stosowanej dla tych samych środków transportu.

https://curia.europa.eu/C-75/20…