Wniosek o wydanie, na podstawie art. 267 TFUE, orzeczenia w trybie prejudycjalnym dotyczący wykładni art. 9 zdanie pierwsze decyzji nr 1/80 Rady Stowarzyszenia z dnia 19 września 1980 r. w sprawie rozwoju stowarzyszenia między Europejską Wspólnotą Gospodarczą a Turcją w związku z art. 6 i 7 tej decyzji, złożony przez Verwaltungsgericht Düsseldorf (sąd administracyjny w Düsseldorfie, Niemcy)

Czy art. 9 zdanie pierwsze decyzji nr 1/80 należy interpretować w ten sposób, że mogą się na niego powoływać dzieci tureckie, których rodzice nie spełniają przesłanek ustanowionych w art. 6 i 7 tej decyzji, i że w stosownym przypadku pociąga on za sobą istnienie samodzielnego prawa pobytu na korzyść tych dzieci w przyjmującym państwie członkowskim, a także, w konsekwencji, na korzyść rodziców, którzy sprawują faktycznie nad nimi opiekę. W razie odpowiedzi twierdzącej, jakie są przesłanki warunkujące przyznanie prawa pobytu na podstawie art. 9 zdanie pierwsze decyzji nr 1/80?

Artykuł 9 zdanie pierwsze decyzji nr 1/80 Rady Stowarzyszenia z dnia 19 września 1980 r. w sprawie rozwoju stowarzyszenia między Europejską Wspólnotą Gospodarczą a Turcją należy interpretować w ten sposób, że nie mogą się na niego powoływać dzieci tureckie, których rodzice nie spełniają przesłanek ustanowionych w art. 6 i 7 tej decyzji.

Skarżącymi w postępowaniu głównym są członkowie rodziny posiadający obywatelstwa tureckie, którzy otrzymali zezwolenie na pobyt w Republice Federalnej Niemiec.

Po upływie okresu ważności zezwoleń na pobyt zaineresowani wystąpili do miasta Duisburg z wnioskiem o przedłużenie ważności zezwoleń lub o wydanie nowych zezwoleń na pobyt. Decyzjami porządkowymi miasto Duisburg oddaliło ten wniosek.

W konsekwencji wniesiona została skarga na przedmiotową decyzje do sądu pytającego, w której podniesiono w istocie, że skarżący mogą powoływać się na prawo pobytu na podstawie art. 9 zdanie pierwsze decyzji nr 1/80. Ich zdaniem przepis ten przyznaje dzieciom tureckim nie tylko prawo do dostępu do szkolnictwa i kształcenia zawodowego, lecz również prawo pobytu. Ponadto, aby zapewnić skuteczność (effet utile) tych praw, rodzicom sprawującym pieczę nad zainteresowanymi dziećmi powinno nieodzownie przysługiwać prawo pobytu.

Sąd pytający zastanawia się nad kwestią podniesioną przez skarżących. W razie odpowiedzi twierdzącej sąd ten zmierza do ustalenia, jakie są przesłanki warunkujące przyznanie prawa pobytu na podstawie tego przepisu.

• Z samego brzmienia przepisu art. 9 decyzji nr 1/80 wynika, że nabycie przewidzianych w nim praw jest uzależnione od łącznego spełnienia dwóch przesłanek, zgodnie z którymi, po pierwsze, dzieci tureckie muszą zamieszkiwać legalnie w przyjmującym państwie członkowskim wraz z rodzicami, a po drugie, rodzice ci muszą lub musieli być legalnie zatrudnieni w tym państwie członkowskim. (nb. 21)
• Jak wynika z art. 6 ust. 1 tiret pierwsze decyzji nr 1/80, pracownik nabywa prawo do uzyskania odnowienia zezwolenia na pracę dla celów kontynuowania pracy najemnej u tego samego pracodawcy po rocznym okresie legalnego zatrudnienia. Podobnie przesłanka, zgodnie z którą dany pracownik turecki powinien należeć do „legalnego rynku pracy” w rozumieniu art. 6 ust. 1 tiret pierwsze decyzji nr 1/80, zakłada stabilną i pewną sytuację na rynku pracy wspomnianego państwa członkowskiego, a w konsekwencji obejmuje również niekwestionowane prawo pobytu. (nb. 27-28)
• Nabycie własnego prawa dostępu do rynku pracy na podstawie art. 7 akapit pierwszy decyzji nr 1/80 jest uzależnione od łącznego spełnienia trzech przesłanek, wymagających, po pierwsze, by dana osoba była uznawana za członka rodziny pracownika tureckiego należącego do legalnego rynku pracy przyjmującego państwa członkowskiego, po drugie, by osoba ta uzyskała od właściwych organów tego państwa zezwolenie na dołączenie do wspomnianego pracownika, i po trzecie, by przebywała ona legalnie od określonego czasu na terytorium przyjmującego państwa członkowskiego. (nb. 29)

brak

Decyzja nr 1/80 Rady Stowarzyszenia z dnia 19 września 1980 r. w sprawie rozwoju stowarzyszenia między Europejską Wspólnotą Gospodarczą a Turcją

Art. 6

1. Pracownik turecki należący do legalnego rynku pracy państwa członkowskiego ma w tym państwie, z zastrzeżeniem postanowień art. 7, dotyczącego dostępu członków jego rodziny do zatrudnienia, prawo:

– po roku legalnego zatrudnienia – do odnowienia pozwolenia na pracę u tego samego pracodawcy, o ile jego stanowisko zostaje zachowane;

– po trzech latach legalnego zatrudnienia i z zastrzeżeniem pierwszeństwa pracowników z państw członkowskich Wspólnoty – przyjęcia, w tym samym zawodzie u dowolnego pracodawcy, oferty pracy złożonej na normalnych warunkach i zarejestrowanej przez służby zatrudnienia tego państwa członkowskiego;

– po czterech latach legalnego zatrudnienia – do swobodnego dostępu do dowolnej pracy najemnej.

Art. 7

Członkowie rodziny pracownika tureckiego należącego do legalnego rynku pracy państwa członkowskiego, którym zezwolono na dołączenie do niego:

– mają prawo przyjęcia – z zastrzeżeniem pierwszeństwa pracowników z państw członkowskich Wspólnoty – dowolnej oferty pracy, jeżeli zamieszkują tam legalnie od co najmniej trzech lat;

– korzystają z dostępu do dowolnej pracy najemnej, jeżeli zamieszkują tam legalnie od co najmniej pięciu lat (…).

Art. 9

Dzieci tureckie, zamieszkujące legalnie na terytorium państwa członkowskiego Wspólnoty wraz ze swoimi rodzicami, którzy są lub byli w nim legalnie zatrudnieni, mają w tym państwie członkowskim dostęp do szkolnictwa ogólnego i zawodowego na podstawie tych samych kryteriów dopuszczających do danego cyklu kształcenia, które są stosowane wobec dzieci obywateli tego państwa członkowskiego. Mogą one korzystać w tym państwie członkowskim z ułatwień przewidzianych w tym zakresie przez ustawodawstwo krajowe.

https://curia.europa.eu/C-194/20…