Izba

Przesłanki uznania wydalenia za „zbiorowe” w świetle art. 4 Protokołu nr 4 do EKPCz

Art. 4 Protokołu nr 4 do EKPCz

„Zbiorowe wydalanie cudzoziemców jest zabronione”

17.11.2014 r. funkcjonariusze słowackiej Policji zatrzymali 32 Afgańczyków, którzy próbowali nielegalnie dostać się na terytorium Słowacji. Zatrzymani zostali przetransportowani do miejscowej komendy Policji celem ustalenia ich tożsamości. 12 spośród zatrzymanych zgłosiło chęć ubiegania się o status uchodźcy, w związku z czym zostali oni przetransportowani do odpowiedniej placówki.

W zeznaniach Skarżący zaznaczyli, że nie byli prześladowani w swoim kraju, a ich migracja ma charakter wyłącznie ekonomiczny. Jako cel swojej podróży wskazali Niemcy. Każdy ze Skarżących otrzymał indywidualną decyzję o wydaleniu poza granice Słowacji. Należy wskazać, że treść każdej z decyzji była jednakowo sformułowana.

W zażaleniu Skarżący wskazywali na liczne braki formalne przesłuchać, z których najistotniejszym jest fałszowanie protokołów przesłuchań niektórych spośród Skarżących. Decyzja administracyjna nie została zmieniona.

• Wydalenie poza granice państwa uznaje się za „zbiorowe” w świetle art. 4 Protokołu nr 4 do EKPCz, jeżeli dotyczy ono grupy osób. Nie można jednak uznać za zbiorowe w sytuacji, gdy ze względu na okoliczności konkretnego przypadku, sytuacja każdej z wydalanych osób jest zbadana w sposób indywidualny. (§ 57)

• Ochrona migrantów dotyczy przede wszystkim wolności od naruszeń przewidzianych w EKPCz, w szczególności art. 3 EKPCz. (§ 58)

• Państwom członkowskim pozostawiony jest pewna władza dyskrecjonalna w zakresie decydowania o krajowej procedurze udzielania azylu. Szczególnie w dobie tzw. „kryzysu migracyjnego” państwa mają prawo rygorystycznego kontrolowania tożsamości imigrantów. Jednak w żadnym wypadku państwom członkowskim nie wolno zawieszać stosowania praw przewidzianych przez EKPCz w zakresie praw imigrantów. (§ 59)

• Najważniejszym z uprawnień osób ubiegających się o azyl jest prawo do bycia wysłuchanym. W realiach niniejszej sprawy, pomimo wątpliwości dotyczących przeprowadzonych przesłuchań, Skarżącym została zapewniona możliwość przedstawienia argumentów przeciw ich wydaleniu. (§ 68- 71)

Ustawa o cudzoziemcach (Aliens Act, Ustawa nr 404/11)
-Art. 77 § 2
Zbiorowe wydalenie cudzoziemców za pomocą jednej decyzji administracyjnej jest zabronione
[Under section 77 § 2, the collective expulsion of foreigners on the basis of one single decision is inadmissible]
-Art. 81
Wydalenie cudzoziemca do innego kraju jest zabronione, jeżeli w tym kraju byłoby zagrożone jego życie z powodu rasy, narodowości, religii lub przynależności do grupy społecznej.
[Section 81 enumerates the obstacles to administrative expulsion. Under section 81(1), it is not possible to expel an alien to a country where his life would be at risk on the grounds of race, nationality, religion, or association with a social group or political conviction, or where he would be at risk of torture or of cruel, inhuman or degrading treatment or punishment]

Kodeks postępowania administracyjnego Republiki Słowacji
-Art. 53
Na decyzję o wydaleniu cudzoziemca poza granice państwa przysługuje zażalenie, które można złożyć w terminie 15 dni od dnia doręczenia decyzji o wydaleniu.
[An appeal can be lodged against an administrative expulsion decision within fifteen days of the person concerned being notified thereof]

Uchodźcy; azyl; imigracja; art. 4 Protokołu nr 4 do EKPCz; Asady i Inni v. Słowacja

http://hudoc.echr.coe.int/eng?i=001-201870