Izba

Warunki w więzieniu nie spełniały zasad humanitaryzmu, co przejawiało się w przeludnieniu, złych warunkach w celi oraz podczas transportu, utrudnianiu dostępu do komunikacji online z członkami rodziny oraz nienależytej opiece lekarskiej

Art. 3 EKPCz

„Nikt nie może być poddany torturom ani nieludzkiemu lub poniżającemu traktowaniu albo karaniu”

Skarżący – urodzony w Bukareszcie Dragos Ciupercescu, został w 2005 roku skazany na osiemnaście lat pozbawienia wolności, jednak w 2016 roku został zwolniony warunkowo z odbywania reszty kary. Podczas wykonywania wyroku przebywał łącznie w trzech więzieniach – w Giurgiu, Jilavie oraz Ploeszti.

Skarżący, powołując się na odpowiednią ustawę, złożył skargę na nieludzkie warunki w jakich przyszło mu przebywać w Giurgiu i Jilavie. W odniesieniu do pierwszego z więzień, skarga dotyczyła przeludnienia, ograniczonego dostępu do bieżącej wody, pluskiew w celi, karaluchów i braku ogrzewania przez miesiąc. Zażalenie zostało uwzględnione. W odniesieniu zaś do drugiego więzienia, Skarżący opisywał przeludnienie, brak miejsca na spożywanie posiłków oraz ślady wilgoci na ścianach celi. Zażalenie zostało oddalone, w związku z tym Skarżący zaskarżył wydaną decyzję, co częściowo zostało uwzględnione przez sąd rejonowy w Bukareszcie. Następnie, Skarżący złożył kolejną skargę dotyczącą nieodpowiednich warunków w więzieniu, a konkretnie – zbyt małej powierzchni celi. Została ona uwzględniona, jednak odszkodowanie nie zostało przyznane. Według sądu już sam wyrok stanowił odpowiednie zadośćuczynienie.

Skarżący wysnuwał również zarzuty odnoszące się do zanieczyszczenia powietrza w furgonetkach więziennych w których był przewożony, wspomniał że miał astmę oskrzelową a był umieszczany podczas transportu w pojazdach wraz z palaczami. Skargi powyższe zostały oddalone.

W kwietniu 2015 roku Skarżący poprosił o wzięcie go na pilne badanie stomatologiczne, gdyż odczuwał silny ból, jednak władze nie podjęły w tym celu żadnych kroków. Równo miesiąc później Skarżący został zabrany do szpitala, lecz nie otrzymał leczenia, czego przyczyną był brak środków medycznych. Skarga Skarżącego co zaistniałej sytuacji została oddalona, od czego ten się odwołał, co nie zostało uwzględnione.

W kwietniu 2015 roku Skarżący złożył skargę dotyczącą utrudniania mu komunikacji online z żoną mieszkającą we Włoszech, jednak skarga uznana została za bezzasadną. Sąd zmienił swoją decyzję w czerwcu 2015 roku, uznając że rzeczywiście jego prawo do kontaktu z żoną zostało naruszone.

• W odniesieniu do warunków osadzonego w więzieniu w Giurgiu, Trybunał nie znalazł argumentów mogących skłonić go do odrzucenia skargi odwołującej się do art.3 EKPCz, i wobec tego stwierdził, że warunki te były rzeczywiście nieodpowiednie.

• W odniesieniu zaś do warunków osadzonego w więzieniu w Javarze, Trybunał także odnotował naruszenie praw chronionych na mocy art.3 EKPCz. Jednakże, sądy krajowe nie przyznały Skarżącemu odszkodowania, uzasadniając to rekompensatą w postaci przyznania Skarżącemu celi o większej powierzchni. Trybunał nie uznał jednak tego środka za odpowiednią rekompensatę za okres, w którym Skarżący był osadzony w nieodpowiednich warunkach.

• Zgodnie z dokumentacją przedłożoną przez Rząd, jakość wody pitnej w więzieniu została zweryfikowana i uznana za zgodną ze standardowymi parametrami. Również w odniesieniu do zarzutów Skarżącego co do tego, że w celi widoczne były ślady wilgoci, Trybunał nie znalazł wystarczającego potwierdzenia prawdziwości tych zarzutów.

• Nieuzasadnione są zarzuty Skarżącego wobec narażenia go na niekorzystne warunki podczas transportu dotyczące przewozu z osobami palącymi. Ze względu na ograniczony czas trwania zaskarżonej sytuacji, opisywane traktowanie Skarżącego nie osiągnęło wystarczającego progu poniżającego traktowania.

Ustawa 254/2013 z dnia 01.02.2014
-Art. 56


Osoby zatrzymane mogą złożyć skargę do sędziego po wydaniu wyroku na środki podjęte przez władze więzienne w odniesieniu do ich praw w ciągu dziesięciu dni od uzyskania informacji o takich przypadkach środki. decyzja sędziego może zostać zaskarżona przed sądami krajowymi w terminie pięciu dni od powiadomienia aresztowanego o decyzji
[detainees may complain to a post-sentencing judge about measures taken by the prison authorities in respect of their rights within ten days of becoming aware of such measures. The judge’s decision may be challenged before the domestic courts within five days of the detainee being notified of the decision]

Ustawa 254/2013 z dnia 01.02.2014
-Art. 66
Niektóre kategorie osób zatrzymanych mają prawo do komunikacji online z członkami rodziny lub innymi osobami
[certain categories of detainees are entitled to online communication with family members or other persons]

Niehumanitarne traktowanie; złe warunki w więzieniu; utrudnianie komunikacji online; art.3 EKPCz; niekorzystne warunki transportu więziennego

http://hudoc.echr.coe.int/eng?i=001-200045