Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym (art. 267 TFUE) dotyczący wykładni art. 5 ust. 1 lit. a) i f) rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2015/63 z dnia 21 października 2014 r. uzupełniającego dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE w odniesieniu do składek ex ante wnoszonych na rzecz mechanizmów finansowania restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji (dalej: „rozporządzenie delegowane 2015/63”), złożony przez Tribunale amministrativo regionale per il Lazio (regionalny sąd administracyjny dla Lacjum, Włochy)

Czy art. 103 ust. 2 dyrektywy 2014/59 i art. 5 ust. 1 lit. a) i f) rozporządzenia delegowanego 2015/63 należy interpretować w ten sposób, że zobowiązania wynikające z transakcji między bankiem drugiego poziomu a członkami zespołu, jaki tworzy on z bankami spółdzielczymi, na rzecz których świadczy różne usługi, są wyłączone z obliczania składek na rzecz krajowego funduszu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, o których mowa w tym art. 103 ust. 2?

Artykuł 103 ust. 2 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE z dnia 15 maja 2014 r. ustanawiającej ramy na potrzeby prowadzenia działań naprawczych oraz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w odniesieniu do instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych oraz zmieniającej dyrektywę Rady 82/891/EWG i dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2001/24/WE, 2002/47/WE, 2004/25/WE, 2005/56/WE, 2007/36/WE, 2011/35/UE, 2012/30/UE i 2013/36/UE oraz rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 i (UE) nr 648/2012, a także art. 5 ust. 1 lit. a) i f) rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2015/63 z dnia 21 października 2014 r. uzupełniającego dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE w odniesieniu do składek ex ante wnoszonych na rzecz mechanizmów finansowania restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji należy interpretować w ten sposób, że zobowiązania wynikające z transakcji między bankiem drugiego poziomu a członkami zespołu, jaki tworzy on z bankami spółdzielczymi, na rzecz których świadczy różne usługi bez sprawowania nad nimi kontroli, które to zobowiązania nie obejmują kredytów przyznanych na zasadach niekonkurencyjnych i w sposób nienastawiony na zysk w celu wspierania celów polityki publicznej rządu centralnego lub samorządu regionalnego danego państwa członkowskiego, nie są wyłączone z obliczania składek na rzecz krajowego funduszu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, o których mowa we wskazanym art. 103 ust. 2.

Iccrea Banca jest bankiem stojącym na czele sieci instytucji kredytowych, którego zadaniem jest wspieranie prowadzenia działalności między innymi banków spółdzielczych we Włoszech. Oferuje on w szczególności szereg usług obejmujących strukturalny dostęp do finansowania skolateralizowanego w EBC oraz na rynku. Utworzył on grupę, do której przystąpiło około 190 spółdzielczych banków kredytowych, wyłącznie w celu wzięcia udziału w ukierunkowanych dłuższych operacjach refinansujących ustanowionych przez EBC.

W decyzjach wydanych w latach 2015–2017 Bank Włoch zażądał od Iccrea Banca zapłaty składek zwyczajnych, nadzwyczajnych i dodatkowych na rzecz włoskiego krajowego funduszu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji. Ponadto w nocie z dnia 3 maja 2016 r. Bank Włoch zażądał od Iccrea Banca zapłaty składki ex ante na rzecz Jednolitego Funduszu Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji (dalej: „SRF”) za rok 2016, wprowadzonej decyzją Jednolitej Rady ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji (dalej: „SRB”) z dnia 15 kwietnia 2016 r.

W nocie z dnia 27 maja 2016 r. Bank Włoch dokonał korekty wysokości tej ostatniej składki na podstawie decyzji SRB z dnia 20 maja 2016.  Iccrea Banca wniósł na te decyzje i noty Banku Włoch skargę do sądu odsyłającego.

Na poparcie swej skargi Iccrea Banca podnosi, że Bank Włoch oparł się na błędnej interpretacji art. 5 ust. 1 rozporządzenia delegowanego 2015/63, co spowodowało, że Bank Włoch, przy przekazywaniu danych SRB, nie poinformował o szczególnym charakterze zintegrowanego systemu, w którym działał Iccrea Banca, i tym samym doprowadził do błędu w obliczeniu składki ex ante na rzecz SRF za rok 2016.

Sąd odsyłający oddalił zarzut braku właściwości podniesiony przez Bank Włoch. Sąd ten wywiódł swoją właściwość w tym względzie z faktu, że Bank Włoch nie działa jako zwykły pośrednik pomiędzy SRB a instytucjami kredytowymi.

W tych okolicznościach Tribunale amministrativo per il Lazio (regionalny sąd administracyjny dla Lacjum, Włochy) postanowił zawiesić postępowanie i zwrócić się do Trybunału z pytaniem prejudycjalnym.

• Niezbędne – jak stanowi art. 94 lit. a) regulaminu postępowania przed TSUE – by postanowienie odsyłające zawierało zwięzłe omówienie istotnych okoliczności faktycznych sprawy. (28)
• Jeśli postawione pytania dotyczą wykładni prawa Unii, Trybunał jest co do zasady zobowiązany do wydania orzeczenia. (32)
• 263 TFUE przyznaje TSUE wyłączną właściwość do kontrolowania zgodności z prawem aktów wydanych przez organy lub jednostki organizacyjne Unii. (37)
• Jeśli chodzi o obliczenie składek ex ante na rzecz SRF, SRB sama wykonuje ostateczne uprawnienia decyzyjne, zaś krajowe organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji ograniczają się do udzielenia SRB wsparcia operacyjnego. Choć SRB może zasięgnąć opinii tych organów,  nie mogą w żaden sposób wiązać SRB. (47)
• Jedynie sąd Unii ma kompetencję do oceny, w ramach kontroli zgodności z prawem decyzji SRB określającej wysokość indywidualnej składki ex ante na rzecz SRF należnej od danej instytucji, czy akt przyjęty przez krajowy organ ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w ramach przygotowań do wydania takiej decyzji nie zawiera wad mogących mieć wpływ na tę decyzję SRB, a wszelka kontrola tego aktu przez sąd krajowy jest wykluczona. (48)
• Jeżeli rozstrzygnięcie sporu zawisłego przed sądem krajowym zależy od ważności decyzji SRB, sąd ten może co do zasady zwrócić się do Trybunału z pytaniem prejudycjalnym dotyczącym ważności tej decyzji. (61)
• Nie można uznać, że stosunki między instytucjami, które łączą bank drugiego poziomu z jego partnerami i polegają na świadczeniu różnych usług przez ten bank drugiego poziomu, pozwalają same przez się na wykazanie istnienia grupy, w ramach której mogą istnieć „zobowiązania wewnątrzgrupowe” w rozumieniu art. 5 ust. 1 lit. a) rozporządzenia delegowanego 2015/63. (88)
• Choć sąd odsyłający przyjmuje, że art. 5 ust. 1 lit. a) i f) tego rozporządzenia delegowanego należy interpretować w ten sposób, że może on być stosowany w sytuacjach podobnych do tych, których on dotyczy, nawet jeżeli nie spełniają one wszystkich przesłanek wymienionych w tych przepisach, to należy stwierdzić, że taka interpretacja jest niezgodna z treścią tych przepisów. (92)

Manuela Camposa Sáncheza Bordony

http://curia.europa.eu/orzg_C-414/18…

Siódma dyrektywa Rady 83/349/EWG z dnia 13 czerwca 1983 r. wydana na podstawie art. 54 ust. 3 lit. g) Traktatu w sprawie skonsolidowanych sprawozdań finansowych (Dz.U. 1983, L 193, s. 1)

(https://eur-lex.europa.eu/siódma dyrektywa 83/349…)

Art. 1

Art. 2

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 z dnia 26 czerwca 2013 r. (Dz.U. 2013, L 176, s. 1)

(https://eur-lex.europa.eu/rozporządzenie575/2013…)

Art.4

Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE z dnia 15 maja 2014 r. (Dz.U. 2014, L 173, s. 190)

(https://eur-lex.europa.eu/dyrektywa2014/59…)

Art. 2

Art. 102

Art. 103

Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 806/2014 z dnia 15 lipca 2014 r. (Dz.U. 2014, L 225, s. 1)

(https://eur-lex.europa.eu/rozporządzenie806/2014…)

Art. 54

Art. 70

Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2015/63 z dnia 21 października 2014 r. uzupełniające dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE w odniesieniu do składek ex ante wnoszonych na rzecz mechanizmów finansowania restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji (Dz.Urz.UE 2015, L 11/44)

(https://eur-lex.europa.eu/rozporządzenie delegowane…)

Art. 3 pkt 28

Art. 5 ust. 1 lit. a) i f)

http://curia.europa.eu/C-414/18…